Gisteren weer eens aanwezig geweest bij de Stida debatingclub. Het was niet echt druk mede vanwege de tropische temperaturen.
Maar niettemin was het heel interessant.
Inleidster was Carmen Breeveld, internationaal zwarte zakenvrouw 2003 in Nederland en directeur/oprichter van Team Care,
een bedrijf dat bemiddelt in hogere managementsfuncties in de sfeer van Human Resource Management (HRM).
Een geweldige en indrukwekkende presentatie van een (Surinaamse) vrouw die zich omhoog heeft geknokt door steeds duidelijke doelen voor zichzelf te stellen.
Een hele intelligente en vooral doortastende vrouw. De titel van haar inleiding was "Succes is een keuze".
Ze gaf een beeld van haar eigen carrière waarbij ze tegen de klippen op in het personeelsmanagement haar plek moest verwerven.
In tegenstelling tot mannen die er
kennelijk allemaal geruisloos inrollen. Maar ze bracht aan energie, doelgerichtheid en assertiviteit het een en ander mee. Om te komen tot wat ze nu is: een succesvolle
zakenvrouw.
Interessant vond ik dat er een groei zit in Nederland in zwarte vrouwen die gaan ondernemen. Zo'n 30% van de ondernemers in Nederland zijn vrouw. Ik stel daar tegenover
dat het cijfers zijn en geen "barometer" van hoe succesvol al die (doorgaans éénvrouwsbedrijfjes) dan wel zijn.
Interessant ook de discussie die daarop volgde en waar het natuurlijk weer ging om diversiteit. Breeveld is daar heel duidelijk in. Van boven opgelegde maatregelen
(wettelijk) om meer allochtonen (vrouwen) in managementfuncties (maar ook lagere functies) te krijgen is niet de goede weg. Zij confronteert bedrijven met hun eigen
beleid: "We willen wel, maar ze zijn er niet". Om vervolgens een database aan geschikte kandidaten te presenteren. En uiteindelijk uit te komen bij het werkelijke
probleem: bedrijven verzinnen smoezen om maar niet te willen. Daarbij gaat ze ook uit van het ontvangend management (het zittende kader). Wat is jullie gedrag t.o.v.
van vrouwen in topfuncties en wat verwachten jullie van het gedrag van vrouwen in managementsfuncties?
Ik heb in twee uur meer geleerd over arbeidsmarktproblematiek, ondernemingsschap voor vrouwen dan in al die, met Europees geld gefinancierde, projecten als
Women @ Work etc. Hoe goed bedoeld ook, maar Breeveld heeft mij nog eens weer ondersteund in mijn gedachte dat je werkeloosheid niet oplost door mensen
(vrouwen) dan maar een traject aan te bieden om ondernemer te worden. "Ondernemer ben je" was haar credo waar ik het hartgrondig mee eens ben. Een gedachte
die je moet meenemen als het over projecten gaat zoals Women @ Work en het Ondernemingshuis. Elkaar eerlijk in de ogen kijken en samen vaststellen of dat wel
de goede weg is. Of misschien een taskforce ( met mensen als Carmen Breeveld en andere deskundigen in het veld) instellen die vanuit hun specifieke expertise nader
invulling geven aan de arbeidsmartkproblematiek en het ondernemerschap. Hoeft niet veel geld te kosten. Ik denk dat mensen als Carmen Breeveld graag bereid zijn om
zich daar, om niet, voor in te zetten.
Verkiezingen in Suriname
Zoals altijd was de nazit van de debatingclub nog interessanter. Daar werd door Harrold Axwijk een analyse gemaakt van de verkiezingen in Suriname afgelopen woensdag.
En welke mogelijke combinaties straks het land gaan regeren. Een voor mij boeiende analyse en in het debat wat daarop volgde gingen allerlei scenario's over tafel. Als witte Nederlander heb ik het allemaal aangehoord.
Het leek wel alsof in Amsterdam Zuidoost de coalitieonderhandelingen worden gevoerd. Enigzins verbijsterd door waar te nemen welke krachten er allemaal een rol spelen. Ik ga verder niet in op de details van die discussie, de gedragscode van de debatingclub, maar voor mijzelf heb ik de conclusie getrokken dat de Hindoestanen in Suriname een cruciale rol spelen en misschien, in mijn woorden, de sleutel in handen hebben.
Tegelijkertijd stel ik vast dat in Amsterdam Zuidoost met argusogen wordt gekeken naar de ontwikkelingen in Suriname omdat die, denk ik, ook hun weerslag zullen hebben
op de politieke positie en keuzes van Surinamers in Amsterdam Zuidoost. Te beginnen met de deelraadsverkiezingen in maart 2006. Kortom, posities en keuzes voor
partijen zijn, volgens mij, niet meer zo vanzelfsprekend.